مه رجب، مه تسبیح، ماه صدق و صفاست           مه نماز، مه روزه، ماه ذکر و دعـاست
مــه عــبــادت پــروردگــار حــیّ ودود           مـه مـحـمـد و مـاه عـلـی، مه زهـراست

نسیم صبحگهش خوب تر ز بوی بهشت           فضای شامگهش بهتر از نسیم صباست

طـلـوع ایـن مــه نــورانـی از شـب اول           ولادت وصـیِ پـنـجـم رســول خـداسـت
امــام پــنــجــم شــیــعــه، مــحــمــد دوم           که خاک درگهش این چار امّ و هفت آباست
تمام دانـش در لـوح سیـنـه اش محـفـوظ           تمام قـرآن در مصحـف رخـش پیداست
اگر به ذره نـظـر افکـنـد شود خـورشید           وگر به قطره نگاهی کند همان دریاست
مـحـمـدی کـه مـحـمـد سـلام داده بـر او           که خود سلام محمد سلام ارض و سماست
سـلام را چـو جـواب سـلام بـایـد گـفـت           شـفـای دیـدۀ جـابـر جـواب آن مولاست
قیام علـمی او چون قـیـام سـرخ حـسیـن           پـیـام زنـدۀ او انـقـلاب کـرب و بـلاست
کـلام اوسـت شـکـافــنـدۀ تـمــام عــلــوم           علوم را نفسش خوشتر از دم عیـساست
دُری ز مخزن علمش به دست شیعه بود           که نام آن دُر مکنون دعای عاشوراست
به کـور چـشـمـی نابـاوران تیـره درون           مـزار و بارگهـش در مدیـنـۀ دل هاست
به بزم شام که بیش از چهار سال نداشت           عـلیـه پـور مـعـاویـه نـاگـهـان برخاست
بسان رعـد خـروشیـد آن چنان که هنوز           بنی امیّه به هر دور و هر زمان رسواست
گشود لب که یـزیدا به قـوم خویش مبال           که نسل شان ز حرام است و اصل شان ز خطاست
دهـد بـه کـشـتـن آل رسـول رأی کـسـی           که او ز پشت پدر نَبوَد و ز نسل زناست
گهی بسان رعیت گـرفـته بـیـل به دوش           گهی به نور هدایت به خـلـق راهنماست
روا بـود که به افـلاک سر بـلـنـد کـنـیـم           نـدا دهـیـم مـحـمـد امـام پـنـجــم مـاسـت
هنوز دشـمـنـش از عـفـو مانده شـرمـنده           هنوز خُلق خوشش روح بخش اهل ولاست
هنوز کرسی درسش بود به شانۀ عرش           هنوز شـعـشـعۀ دانـشش به اوج سماست
هــنــوز عـلـم به دنـبــال او روانـه بـود           هـنـوز سـائـل درس و تعـلّـمش دنیـاست
هـنوز زمـزمـۀ قـصـۀ عـزیـز و عُـزیـز           از آن ولـیّ الـهـی شـنـیـدنـش زیـبـاسـت
خـدا گـواست جـدا از خـدا و قرآن است           هرآن کسی که مسیرش ز اهل بیت جداست
مـدیـنـۀ دل شـیـعـه بـقـیـع دیـگـر اوست           از آن جهت دل مؤمن، همیشه عرش خداست